بازیگر

چه زیبا نقش بازی میکنیم

و چه آسان در پشت نقابهایمان پنهان میشویم

حتی خدا هم از آفرینش چنین بازیگرانی در حیرت است

.................................**********************...................................

چه رسم جالبی ست

محبتت را میگذارند پای احتیاجت

صداقتت را پای سادگیت

سکوتت را پای نفهمیت

نگرانیت را پای تنهاییت

وفا داریت را پای بی کسیت

و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت

میشود  که تنها و بی کس و محتاجی

.....................**************........................

پروردگارا تو تکراری ترین حضور روزگار منی

و من عجیب به آغوش تو

از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام

...........................*************.............................

آدم ها فقط آدم هستند

نه بیشتر و نه کمتر

اگر کمتر از چیزی که هستند نگاهشان کنی

آنها را شکسته ای

و اگر بیشتر از آن حسابشان کنی آنها تو را میشکنند

بین این آدم های آدم فقط باید عاقلانه زندگی کرد

نه عاشقانه

...........................****************...........................

[+] نوشته شده توسط مرجان در 19:18 | |